Είναι λίγες οι φορές που δυσκολεύομαι να γεμίσω το λευκό φύλλο του word με μαύρα γράμματα καταθέτοντας τις σκέψεις μου. Ίσως γιατί αυτή τη φορά τα γράμματα θέλω να ‘ναι κοκκινόμαυρα και λευκά και να ζωγραφίσω σε κάθε κύκλο τους χαμόγελα και σε κάθε κάθετη γραμμή τους χέρια που χαιρετούν χαρούμενα και σε κάθε T να προσπαθήσω να χωρέσω και το E και το D και το x. Ίσως είναι η πρώτη φορά που στενοχωριέμαι που γράφω σε υπολογιστή και δεν μπορώ με ένα μολύβι όπως παλιά να ζωντανέψω τα γράμματα.

Μπορώ όμως να ξαναζωντανέψω στο μυαλό μου εκείνη την ημέρα, που δεν είναι μακρινή. Είναι το περασμένο Σάββατο, 23 του Απρίλη και είναι πρωί. Πρόσωπα αγουροξυπνημένα αλλά χαρούμενα άρχισαν να μαζεύονται στην αυλή του θεάτρου Επίκεντρο+. Ήταν η ομάδα των εθελοντών του TEDxPatras 2016 που ήρθε να συναντήσει την κεντρική ομάδα και όλοι μαζί να δημιουργήσουν… Opportunities στις 14 του Μάη στο Royal Theater.

Στην είσοδο του θεάτρου παρέδιδαν στη Γραμματεία το «εισιτήριό» τους. Ποιο ήταν αυτό; Ένα γράμμα. Ένα γράμμα υπερμέγεθες. Κεφαλαίο, στα χρώματα του TED. Κατασκευασμένο τις προηγούμενες ημέρες από τους ίδιους από κάθε λογής υλικό. Φελιζόλ, ξύλο, χαρτόνι, σύρμα, νήμα για πλέξιμο, πλαστικά ποτήρια του καφέ, φτερά, πούπουλα, μονωτική ταινία, κιμωλίες, πηλό και τόσα άλλα. Το αποτέλεσμα της κάθε κατασκευής μοναδικό. Το συγκεντρωτικό αποτέλεσμα, όταν τα γράμματα τοποθετήθηκαν το ένα δίπλα στο άλλο και έγραψαν τις λέξεις για τις οποίες προορίζονταν, κάτι περισσότερο από εντυπωσιακό.

Το ίδιο εντυπωσιακός ήταν και ο συγχρωτισμός της ομάδας του πυρήνα του TEDxPatras 2016 με την ομάδα των εθελοντών. Οι δεύτεροι άκουσαν με ιδιαίτερη προσοχή τις παρουσιάσεις των πρώτων και μετά από λίγες ώρες η πληροφόρηση των εθελοντών για τα γενόμενα και τα μέλλοντα ήταν πλέον πλήρης.

Οι παρουσιάσεις τελείωσαν στην κυριολεξία με τον πιο γλυκό τρόπο. Η ομάδα Food Experience αποφάσισε να κάνει την παρουσίασή της γιορτάζοντας τα γενέθλια ενός εκ των δύο curators. Να ζήσεις Γιάννη, λοιπόν, με TEDx πολλά! Γλυκαθήκαμε και δροσιστήκαμε ετοιμάζοντας τη δεύτερη φάση της ημέρας.

Είχε έρθει η ώρα για παιχνίδι. Η ώρα να γνωριστούμε όλοι με όλους καλύτερα. Να συσφίξουμε σχέσεις, να αναπτύξουμε εμπιστοσύνη, να λειτουργήσουμε ομαδικά, μα κυρίως να γελάσουμε! Γελάσαμε πολύ εκείνο το πρωί. Τόσο πολύ που ήρθαν και μουσικοί να συνοδέψουν το μελωδικό τραγούδι από τα γέλια μας. Και χορέψαμε και το διασκεδάσαμε. Και διασκεδάσαμε λύνοντας όμορφα προβλήματα και απαντώντας σε απλές ερωτήσεις. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να κουβαλήσουν δέκα άνθρωποι μαζί ένα σκουπόξυλο λίγων γραμμαρίων; Και πόσο εύκολο να δώσεις μια χειραψία και να τη διατηρήσεις κάνοντας σχεδόν ακροβατικά; Μπορούν πενήντα άνθρωποι να καθίσουν στη σειρά ο ένας πάνω στον άλλο και συγχρόνως να περπατήσουν;

Όλα γίνονται. Η πίστη στην ομάδα, στη συγκεκριμένη ομάδα, είναι αυτή που κινητοποιεί και κάνει τα αδύνατα δυνατά. Είναι αυτή που θα δώσει τις «ευκαιρίες». Αυτή για την οποία είμαι τόσο περήφανη που είμαι μέλος της. Αυτή που με κάνει να θέλω να ζωγραφίσω γελαστά πρόσωπα πάνω σε κάθε γράμμα στρογγυλό. Και το opportunities προσφέρεται για κάτι τέτοιο! Έως τότε θα έχω πάντα πάνω μου ζωγραφισμένη μια «άνω κάτω τελεία δεξιά παρένθεση»!

Share this post