Μεσημέρι στην επετειακή σκηνή του TEDxPatras 2025. Στον απόηχο του πρώτου session το νήμα της αφήγησης συνεχίζει να ξετυλίγεται καλώντας μας να κοιτάξουμε πιο βαθιά, να αφουγκραστούμε, να θυμηθούμε. Κι αυτό το ταξίδι ξεκινά με τι άλλο; Μα φυσικά με μουσική!

Η Μαρία Κουτσουρλή άνοιξε την αυλαία του δεύτερου session με μια τρυφερή εμφάνιση που ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα live. Τρία τραγούδια σταθμοί σε μια διαδρομή που μίλησε για τη συλλογικότητα, την αγάπη, τη σύνδεση. Μας προέτρεψε να ρίξουμε τις μάσκες, να επιτρέψουμε στην καρδιά να προηγηθεί του βλέμματος. Γιατί, όπως μας είπε η performer, “τα μάτια βλέπουν τις διαφορές, αλλά η ψυχή αναγνωρίζει τον άνθρωπο”.

Στη συνέχεια, ο ομιλητής Mark Earls μας έφερε αντιμέτωπους με έναν γνώριμο αντίπαλο, τον χρόνο. Μέσα από τη δική του οπτική, μάθαμε πως ο χρόνος δεν είναι απλώς μια ευθεία με αφετηρία και τέλος, αλλά μια έννοια που μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε, να στρεβλώσουμε, να μεταμορφώσουμε. “Δεν είμαστε παγιδευμένοι στους δείκτες του ρολογιού”, μας θύμισε. “Μπορούμε να ταξιδέψουμε στον χρόνο, βασικά το κάνουμε ήδη, χωρίς να το ξέρουμε”. Κι ενώ η σκέψη μας ακόμα προσπαθούσε να συλλάβει το concept της “στρέβλωσης του χρόνου”, η επόμενη ομιλήτρια μας προσγείωσε γλυκά σε μια πιο ανθρώπινη, βιωματική διάσταση του χρόνου. 

Στη σκηνή του επετειακού TEDxPatras 2025 υποδεχτήκαμε την καθηλωτική Κατερίνα Μουστάκα η οποία συνέχισε με μια αλλιώτικη, συγκινητική ομιλία. Μας μίλησε για την σχέση της με τον Κο Π κατά κόσμον Χρόνιο Πόνο και τον καταλυτικό ρόλο που αυτός έπαιξε στη διαμόρφωση της ζωής της ”Ξανάρχισα να βλέπω τα μικρά καθημερινά θαύματα και τις ευλογίες της ζωής μου. Και να είμαι ευτυχισμένη. Πονώντας. Μέχρι που ο πόνος μου άλλαξε. Ή μάλλον άλλαξε ο τρόπος που τον κουβαλούσα. Όταν άλλαξε το αφήγημά μου γι’ αυτόν.” Κι αν δώσουμε τέλος στο αφήγημα του θύματος και πάρουμε τη θέση του ήρωα; Μήπως “αν αφεθούμε στη ΡΟΗ της ζωής” τότε ο κόσμος μας αλλάζει πραγματικά; Όπως και η ίδια επισήμανε, “το κάθε «μια φορά κι έναν καιρό» μας χρωματίζει το σήμερα και υλοποιεί το «αύριό» μας.”

Μετά από ένα τέτοιο food for thought έρχεται ο Niklas Elmehed, ο οποίος με τη σιγουριά και τη σιωπηλή δύναμη ενός δημιουργού, μας άνοιξε την πόρτα όχι μόνο του ατελιέ του αλλά και της ψυχής του. «Φαντάσου το πρόσωπό σου να γίνεται σύμβολο που συγκινεί, εμπνέει και παρακινεί». Ο άνθρωπος πίσω από τα εμβληματικά, βραβευμένων με Νόμπελ, πορτρέτα μας μίλησε για έμπνευση, συναίσθημα και την αθέατη πλευρά της τέχνης. Μας θύμισε πως σε κάθε πρόσωπο που αποτυπώνει, υπάρχει μια ιστορία. Μια ψυχή.

Και κάπως έτσι, το δεύτερο session έκλεισε όπως ξεκίνησε: με μουσική. Το DJ performance που σφράγισε το δεύτερο session επιμελήθηκαν οι Τάκης Νιάρος, Μιχάλης Τοπτσής (Mind of Two) και Γιώργος Γαμπιέρης, συνδυάζοντας εμπειρία, τεχνογνωσία και δημιουργική φαντασία σε μια ζωντανή σύνθεση ήχου και συναισθήματος. Ο ρυθμός έγινε αφήγηση. Το beat έγινε μνήμη. Η τεχνολογία και η δημιουργικότητα ενώθηκαν για να μας παρασύρουν στο “εδώ και τώρα” – και ίσως λίγο παραπέρα.

Μετά από μια τέτοια διαδρομή, το διάλειμμα για ένα γρήγορο σνακ μοιάζει απαραίτητο. Όχι για παύση, αλλά για για γέλιο, παιχνίδι και δημιουργικότητα. Για να γεμίσουμε ξανά τις μπαταρίες μας, λίγο πριν το τρίτο και τελευταίο session του Once Upon Tomorrow.

Share this post