Το φωνητικό σύνολο Vocal άνοιξε τη δεύτερη ενότητα ομιλιών του TEDxPatras 2018, γεμίζοντας με τις φωνές τους τη σκηνή,  ερμηνεύοντας μουσικά έργα- αξίες σημαντικών συνθετών και αποδεικνύοντας ότι η Μουσική δικαίως αποτελεί μια από τις ευρύτερα αποδεκτές, πανανθρώπινα κοινές αξίες.

Με τη διαπίστωση πως, σήμερα, “πολλοί είναι οι καλλιτέχνες που προτιμούν το marketing από τον δυσκολότερο δρόμο της καθάριας τέχνης” ξεκίνησε την ομιλία του ο γλύπτης Νίκος Φλώρος. Επισημαίνοντας πως ζούμε στην εποχή της εικόνας και των εύκολων εντυπώσεων, εξέφρασε την άποψη πως ο μέσος άνθρωπος τείνει να αποφεύγει να εμβαθύνει στα πράγματα, ειδικά εφόσον υπάρχουν τόσα προσφερόμενα μέσα διευκόλυνσής της καθημερινότητάς μας. Η τάση αυτή σχηματίζει μοιραία μια πραγματικότητα μέσα στην οποία ο πυρήνας της πληροφορίας μοιάζει καλά κρυμμένος, κάτω από πολλαπλά στρώματα αναμετάδοσης. Έτσι, πολλές φορές το μέσο, και όχι το ίδιο το μήνυμα, καταλήγει να επιβάλλεται περισσότερο ως εντύπωση. Αντίθετα: στην τέχνη δεν έχει τόσο σημασία το υλικό, όσο έχει σημασία η ιδέα, έτσι που από ένα τελείως ευτελές υλικό μπορεί να προκύψει ένα έργο μεγαλειώδες.

Και πώς λοιπόν ορίζεται η αξία ενός έργου; Η μόνη και σημαντικότερη αξία στη ζωή είναι ο χρόνος, ήταν η απάντηση που μας πρόσφερε ο Νίκος Φλώρος από σκηνής του TEDxPatras 2018, υπογραμμίζοντας μάλιστα ιδιαίτερα την αξία της σωστής διαχείρισής του. Γιατί το μόνο που έχουμε είναι στιγμές. Επιθυμώντας όμως να αισθανόμαστε λίγο αθάνατοι, άτρωτοι, επιδιώκουμε ένα είδωλο που να βαυκαλίζει τον ναρκισσισμό μας- ένα είδωλο που μας επιτρέπει κατά κόρον να δημιουργήσουμε ο ψηφιακός κόσμος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμα κι αν αποδώσουμε στην πραγματικότητα ένα κομμάτι υποκειμενισμού, υπάρχει ένα αντικειμενικό, αξιόλογο και φευγαλέο κομμάτι της που για να το κρατήσουμε μέσα μας όσο του αξίζει, πρέπει να αντιπαλέψουμε τον εγωκεντρισμό μας. Η τέχνη έρχεται να παίξει ρόλο καίριο σε αυτό. Μέσα από την τέχνη ο άνθρωπος βρίσκει τον εαυτό του, εξυπνώνεται, συναντά το πνεύμα μέσα του. αυτό το πνεύμα όμως πρέπει να τραφεί- και η τέχνη μπορεί να το θρέψει.

“Υπάρχω μέσω του δημιουργώ” υποστήριξε ο ομιλητής, για να συνεχίσει υποστηρίζοντας πως, αν κάτι χαρακτηρίζει το συλλογικό πνεύμα μας, είναι η τάση μας για έλλειμμα μνήμης: η ευκολία με την οποία ξεχνάμε. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, δύναμη δεν έχουν οι ιδέες οι μεγάλες, αλλά οι μικρές- εκείνες που κινούνται στο επίπεδο του ενός, του Ανθρώπου. Και μόνο αν αποτινάξουμε από πάνω μας τους φόβους και τις ανασφάλειές μας, αν τολμήσουμε να κοιταχτούμε μπροστά στον καθρέφτη,  θα μπορέσουμε να αποφασίσουμε για εμάς:  ποιες είναι οι αξίες εκείνες που μας ταιριάζουν και που μπορούν να μας συνοδεύσουν στο ταξίδι μας μέσα στον χρόνο που μας αναλογεί;

Η αριστοτελική έννοια της ηθικής, με την έννοια του έθους, βρέθηκε στο κέντρο της ομιλίας του Βασίλη Νάση. Η πλειονότητα των ανθρώπων τείνει να είναι ηθική, υποστήριξε ο CEO της Netronix, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως οι περισσότερες συμφωνίες που έχει κλείσει συμφωνήθηκαν με μια απλή χειραψία ή mail. Αντλώντας από την εμπειρία του αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε τα πρώτα επιχειρηματικά του βήματα, όταν ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά, μέσα από τη διασύνδεση με την κινεζική αγορά, σε συνθήκη εξ αποστάσεως συνεργασίας και προ του διλήμματος να εμπιστευθεί την εργασιακή ηθική ενός πιθανού συνεργάτη με τον οποίο ουδέποτε είχε έρθει πριν σε επαφή. Η επιτυχία του παράτολμου αυτού εγχειρήματος οδήγησε, σε βάθος χρόνου, στην ανάπτυξη μιας στρατηγικής επέκτασης της εταιρίας που συνειδητά εμπεριείχε την αναζήτηση συνεργατών με κριτήρια όχι γεωγραφικά, αλλά καθαρά ποιοτικά.

Το εργασιακό μέλλον αλλάζει, και οι προβλέψεις τείνουν προς την εκδοχή ενός παγκόσμιου, διευρυμένου χώρου εργασίας, ο οποίος ως επί το πλείστον θα χαρακτηρίζεται από τέτοιου είδους εξ αποστάσεως συνεργασίες. Το εντυπωσιακό είναι η ομοφωνία σε απαιτήσεις και των ζητούμενα που διακρίνει εργοδότες και εργαζόμενους μέσα το πλαίσιο αυτό. Από πλευράς εργαζομένων ζητείται μία συγκεκριμένη αξία: αυτή της ανθρωπιάς, με αναγνώριση των προσωπικών τους αναγκών και ανάλογη παροχή στήριξης. Αντίστοιχα, ως κεντρικό κριτήριο επιλογής εργασιακού δυναμικού για τους εργοδότες επιλέγεται το ήθος τους.

Το αρχιμήδειο ρητό “Δώσε μου τόπο να σταθώ, και τη γη μπορώ να κινήσω” βρίσκει πλέον, σύμφωνα με τον Βασίλειο Νάση, το ψηφιακό του αντίστοιχο, που θα μπορούσε να διατυπωθεί ως “Δώσε μου έναν υπολογιστή και μια σύνδεση στο ίντερνετ και εγώ μπορώ να αλλάξω τον κόσμο”

Η αλήθεια ήταν η αξία που απασχόλησε την Άρτεμις Παπαγεωργίου στην ομιλία της για το TEDxPatras 2018. Ανατρέχοντας τους υπάρχοντες φιλοσοφικούς ορισμούς, η διακεκριμένη αρχιτέκτονας και σχεδιάστρια στάθηκε στην προσέγγιση της Αλήθειας ως καθρέφτισμα της πραγματικότητας, στην οποία έχουμε περιορισμένη πρόσβαση, λόγω των ορίων που μας θέτουν οι ίδιες μας οι αισθήσεις, αλλά και στον ηράκλείτειο ορισμό ως “το αντίθετο της λήθης, αυτό που πρέπει να έρθει στο φως”. Η αλήθεια λοιπόν, μπορεί να οδηγήσει τόσο στην καλύτερη αντίληψη και κατανόηση του Κόσμου, όσο και στην Έκφραση και Ανακάλυψη του Εαυτού. Ωστόσο, υπάρχει και μια τρίτη πτυχή στην οποία η Αλήθεια παίρνει τον ρόλο της κινητήρια δύναμης- και αυτή επέλεξε να μας παρουσιάσει η Άρτεμις Παπαγεωργίου: τη λήψη αποφάσεων και τη συνακόλουθη Δράση.

Η ομιλήτρια επέλεξε να ξετυλίξει τη συλλογιστική της πορεία βάσει της προσέγγισης του Lewis Mumford για το αστικό τοπίο και τις πτυχές της πόλης. Πρόκειται για ορισμό του ρόλου της πόλης, με συνυπολογισμό όλων των εκφάνσεων της ζωής σε συνολικά τέσσερις πτυχές: τη συναισθηματική ένωση, τη λογική επικοινωνία, την τεχνολογική αριστοτεχνία και τη δραματουργική αναπαράσταση. Συνδυάζοντας αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, με τις διαπιστώσεις πως “τα εργαλεία που φτιάχνουμε, τελικά φτιάχνουν εμάς” και πως “όσο εμείς διαμορφώνουμε τις επιφάνειες διεπαφής, άλλο τόσο διαμορφώνουν αυτές εμάς”, η Άρτεμις Παπαγεωργίου συνέταξε το κέντρο του προβληματισμού της: Αν τα τεχνολογικά εργαλεία μας αλλάζουν, ποιος είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος να αλλάξουμε και εμείς αυτά; Πώς μπορούμε να αντιστρέψουμε αυτή την εξίσωση;

Στη συνέχεια, προχώρησε στην εξέταση του προβληματισμού αυτού παρουσιάζοντας την προσωπική της απάντηση, η οποία εντάσσεται στο Maker Movement, το κίνημα ηλεκτρονικού διαμοιρασμού εργαλείων τεχνολογίας με στόχο την ελεύθερη χρήση και την ευρεία πρόσβαση στην τεχνολογία. Μια συνθήκη που γεννά κοινότητες με στόχο τη συλλογική δημιουργία και προωθεί την καινοτομία, εξασφαλίζοντας παράλληλα την παρουσία της τέχνης στον δημόσιο χώρο- παρουσία “απαραίτητη για να εξασφαλιστεί η αμφισβήτηση της δεδομένης αναπαράστασης των  πραγμάτων”.

Η αρχιτέκτονας ολοκλήρωσε την αφήγησή της στο κοινό του TEDxPatras με αναφορά στα προσωπικά της project, με τα οποία θέλησε να διερευνήσει την αλληλεπιδραστική σχέση σωμάτων και βλεμμάτων με το αστικό τοπίο- με το παιχνίδι ως κυρίαρχο στοιχείο. Το παιχνίδι, που “έχει τη δύναμη και δημιουργεί έναν χώρο μυθοπλασίας εντός του αστικού τοπίου, που όμως εμπεριέχει την πραγματικότητα και την επεκτείνει”. Στο κάτω- κάτω, η πόλη μας είμαστε εμείς: οι σχέσεις μας, οι στιγμές, οι αλήθειες μας. Η πόλη μας είναι όλα όσα μοιραζόμαστε. “Μοιραστείτε, λοιπόν, σήμερα, μια αλήθεια με τον διπλανό σας, τον συνεργάτη, τον φίλο σας” προέτρεψε η Άρτεμις Παπαγεωργίου τους ακροατές της, κλείνοντας μια ομιλία γεμάτη από την προσωπική της Αλήθεια.

Στο σημείο αυτό, με τον συντονισμό του Θοδωρή Αναγνωστόπουλου, πραγματοποιήθηκε ζωντανή σύνδεση με το Imperial College στο Λονδίνο, όπου σήμερα TEDxsters εξ… αποστάσεως παρακολουθούν την αναμετάδοση του TEDxPatras 2018. Οι εκεί θεατές εξέφρασαν τον ενθουσιασμό και τη χαρά τους για όσα συμβαίνουν και ακούγονται στο stage του Royal Theater, για να εισπράξουν το χειροκρότημα του κοινού της Πάτρας.

Να ξεκινήσει το ταξίδι μαζί του με ένα “παιχνίδι γέλιου” για να καταλήξει σε τρία διδάγματα για την ζωή, κάλεσε από τη σκηνή ο Sebastien Gendry όλους τους παρευρισκόμενους θεατές που παρακολούθησαν την ομιλία του πραγματικά γοητευμένοι. Ο διάσημος σύμβουλος Γέλιου επιδόθηκε σε μια αφήγηση της μέχρι τώρα διαδρομής του, την οποία διέκοπταν μικρά διαλείμματα αλληλεπίδρασης με το κοινό και φυσικά… στιγμές γέλιου! Αναφορές σε σημεία- σταθμούς που κατηύθυναν τον ομιλητή προς το προσωπικό του μονοπάτι ανακάλυψης και απτά παραδείγματα που αναδεικνύουν το Γέλιο ως καταλυτικής σημασίας παράγοντα για την ανθρώπινη ευημερία στοιχειοθέτησαν μια μοναδική ομιλία- ύμνο στην αξία του Γέλιου. Όσο για τα τρία διδάγματα;

1. Μάθετε να αφήνεστε και να γελάτε περισσότερο. Σε περιόδους άγχους ρωτήστε τον εαυτό σας: Θέλω να έχω δίκιο, ή θέλω να είμαι ευτυχισμένος; Επιλέξτε τις μάχες σας με σύνεση. Δεν αξίζουν όλες τον αγώνα.
2. Επιλέξτε τι είδους στάση θα κρατήσετε απέναντι στις καθημερινές προκλήσεις. Αναρωτηθείτε: “Τι επιλέγω να δημιουργήσω στον κόσμο μου σήμερα”. Και ακόμα: “Πώς μπορώ να το δημιουργήσω αυτό;
3. Ποτέ μη χάσετε από τα μάτια τις αξίες σας. Είναι οι φάροι που φωτίζουν το δρόμο σας.

Δυο sessions έφυγαν… μένει το τελευταίο για το φετινό TEDxPatras. Θα είναι, άραγε το καλύτερο; Παίρνουμε μια ανάσα και πάμε όλοι μαζί να το ανακαλύψουμε!

Share this post